فاطمیه

دشت خشکید و زمین سوخت و پایان نگرفت

                                                                 زندگی بعد تو بر هیچکس آســان نگرفت

چشمم افتاد به چشم تو ولی خیــــــره نماند

                                                                 شعله ای بود که لرزید ولی جـــان نگرفت

دل به هرکــــــس که رسیدیم سپردیم ولـــی

                                                                  قصه عــــاشقی ما سر و سـامان نگرفت

تــاج ســـر دادمش و ســـــــــــیم زر اما از من

                                                                  عشق جز عمر گران مایه به تاوان نگرفت 

مثل نـوری که به سوی ابدیت جـــــــــاریست 

                                                                   قصه ای با تو شد آغـــاز که پایان نگرفت

فاضل نظری

                             *****

                  با زحمت بسیــــــــار اگر پا می شد          دیوار عصــای دست زهــــــــــرا می شد

                  دانی که کدام غصه او را می کشت          این غم که علی بی کس و تنها می شد