عرفه

توبه در عرفات

                  بازآ بازآ هرآنچه هستی بازآ                                      گر کافر و گبر و خودپرستی بازآ

                   این درگه ما درگه نومیدی نیست                               صدبار اگر توبه شکستی بازآ

شهود عرفاتی

        صحراست که جای التفات من و توست                            وین خاک، مکلّف نجات من و توست

          ای دل، پری از شهود وا باید کرد                                      آری، این جا، عرفات من و توست

و به قول سعدی شیرازی :

دست حاجت چوبری پیش خداوندی بر * * * که کریم است و رحیم است و غفور است و ودود

کــرمـــش نــامتناهی نعمش بی پایان * * * هیچ خواهنــده از ایـــن در نـــرود بــــــی مقصود